Toen ik dit hoorde moest ik meteen denken aan het moment dat
ik op mezelf ging wonen. Ik kreeg een kamer van 3x4 meter, op 3-hoog achter in het
centrum van Amsterdam. Ik deelde de keuken met mijn huisbaas, een man van 80
jaar die op 3-hoog vóór woonde. In die keuken moest ik mij ook wassen. Ik had
geen wasmachine, geen TV en geen buitenruimte. Maar het was wel mijn domein!
De eerste avond dat ik daar ging slapen kwam het besef dat
mijn aangebroken rol koekjes de volgende dag niet op zou zijn, maar dat ik deze
helemaal zelf kon opeten, in mijn tempo. Ook was er niemand die tegen mij zei
dat ik maar eens naar bed moest, of mijn kleren moest opruimen.
Tevens kwam het besef van het begin van een nieuw leven:
studeren, nieuwe vrienden erbij, het ongewisse tegemoet; maar ook dat ik vanaf dat
moment alles zelf moest regelen. Die avond voelde ik me vrij en heel gelukkig!
Nu zijn de eindexamens voorbij, de uitslagen zijn gister bekend gemaakt. Een van de gelukkigen is mijn nichtje: zij is geslaagd! Direct na de uitslag hees zij
haar tas aan de vlaggenstok. Zou zij net zo opgelucht zijn als ik destijds was
toen ik hoorde dat ik geslaagd was en dat fel begeerde papiertje eindelijk in
mijn bezit kwam? Vast wel.
Op dit moment telt voor de geslaagde leerlingen alleen het
feesten, om daarna misschien te reizen, te werken, of een jaar “niks” doen. Maar
eens komt het moment dat ook zij op kamers gaan wonen en dan hoop ik dat zij
het zelfde gevoel ervaren als ik destijds: het gevoel van vrijheid en geluk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten