Het zekere voor het onzekere

Een maand of wat geleden kreeg ik een e-mail van een collega met als inhoud dat hij ontslag had genomen om voor zichzelf te beginnen. Hij wilde dat al heel lang en nu vond hij het blijkbaar tijd om zijn droom waar te gaan maken. Hij wel!

De eerste stap is dus gezet. Nu nog de volgende stappen. Maar die durf ik juist niet te zetten.

Ik denk vaak aan mijn droom: een winkeltje in Amsterdam, waar men alleen de allerlekkerste dingen kan kopen, zoals bonbons met pralinévulling, grote plakken Zwitserse chocola , vette roomboterkoekjes, citroen- en chocoladetaart,  de beste jams en misschien zelfs mijn eigen hartige taarten. Als het kan zet ik er nog twee tafeltjes bij waar mijn klanten onder het genot van een perfect gezet kopje koffie kunnen genieten van een van mijn lekkernijen. Ook het interieur zie ik helemaal voor me: de veelkleurige tegelvloer, een toonbank met een antieke vitrine en, heel belangrijk, een draaideur. De winkel is dan open, zonder dat iemand last heeft van een koude windvlaag.

De naam voor mijn winkel heb ik al heel lang in mijn hoofd en de domeinnaam heb ik voor de zekerheid geregistreerd. De eerste stap is dus gezet. Nu nog de volgende stappen. Maar die durf ik juist niet te zetten. Ik ben er te laf voor om het zekere voor het onzekere in te ruilen.

Ik kan natuurlijk starten als ik mijn AOW- en pensioenuitkering krijg; dan heb ik in ieder geval de zekerheid van een basisinkomen.  Maar dan zijn we ruim vijf jaar verder. En tegen die tijd kan de wereld er heel anders uitzien. Misschien heb ik dan geen zin meer, geen energie, kamp ik met een slechte gezondheid, zijn er al te veel van ‘mijn’ winkeltjes.. .wie zal het zeggen?

Maar het  resultaat is dat het dan bij dromen en fantaseren blijft met als gevolg dat ik misschien  spijt krijg, omdat ik heb gekozen voor het zekere en daardoor niet heb gedaan wat ik heel graag wil. Dat vind ik misschien nog erger dan spijt hebben van iets wat ik wel heb gedaan, met de bijbehorende risico’s.  

Mijn collega heeft dus wel de grote sprong durven nemen en dat vind ik getuigen van enorme lef!