Nieuwe buren

Een tijd geleden vertrokken mijn bovenburen naar elders. Ik vond dat jammer, want ik had met hun goede, stilzwijgende afspraken, bijvoorbeeld de buitendeur op het nachtslot en geen lawaai in het trappenhuis. Met  het vertrek van deze buren zouden er natuurlijk nieuwe komen.  Ik kreeg direct de ergste visioenen van huilende baby’s, rennende kinderen, een gebarricadeerd trappenhuis, vuilniszakken op heb balkon (muizen!), kattenhaters, keiharde muziek en een openstaande buitendeur. 

DOOR DE AARDIGE KAART VAN MIJN NIEUWE BUREN WAS IK GERUSTGESTELD.  

De bovenverdieping bleef een behoorlijke tijd leeg, waardoor ik erg aan de rust begon te wennen. Heerlijk!  Maar op een “kwade” dag hoorde ik toch gerommel boven mij: de nieuwe buren! Met mijn rust was het gedaan.

Eén van de eerste dingen die deze nieuwe buren (een echtpaar) deden was een kaart onder mijn deur schuiven. Een heel aardige kaart! Ze schreven onder meer dat ze voor hun werk hier twee tot drie jaar komen wonen en dat ze hoopten mij geen overlast te hebben bezorgd met hun verhuizing. Ik was helemaal gerustgesteld en een beetje boos op mezelf; dat ik zo negatief over mijn nieuwe buren had gedacht. Al mijn angsten verdwenen als sneeuw voor de zon. Dit zou wel goed komen.

Toen zij weg waren heb ik een fles wijn bij hun deur gezet, met een welkomstkaart erbij. Aankloppen wilde ik niet, bang dat ik ongelegen zou komen. Want ja, de beleefdheid gebiedt dat ze mij binnen zouden moeten vragen en dat voelde ongemakkelijk.

Inmiddels heb ik beiden op de trap gesproken, maar we zijn (nog) niet bij elkaar op bezoek geweest. Misschien komt dat nog een keer. Mijn kat heeft ze ook al goedgekeurd, dus dat zit wel snor. Maar ja, over twee á drie jaar vertrekken ze en dan komen er weer nieuwe buren. Krijg ik ook dan de ergste visioenen over die nieuwe buren? Ik sluit het niet uit, maar dan valt de werkelijkheid vast weer mee, want een mens lijdt immers het meest door het lijden dat hij vreest.